بررسی مسئله ی امکان ملاقات با امام زمان (عج)؛ در عصر غیبت

خلاصه ی مطالب که دراین پایان نامه آمده از این قرار است. این رساله جهت بیان مطالب و موضوعش، از مقدمه آغاز و به مباحث اصلی تحقیق در ضمن پنج فصل ویک خاتمه پایان یافته است. به این صورت که: در فصل اوّل به کلیات تحقیق بیان طرح تحقیق پرداخته شده است. و در فصل دوم به مفهوم شناسی غیبت و نیزیه مطالب دیگری پرداخته شده است که: خلاصه و نتیجه آن بدین قرار است: غیبت از نظر لغت؛ یعنی آنچه از چشم پنهان است و دیده نمی شود. به دیگرسخن یعنی غیب آن چیزی که مقابل شهادت باشد. غیبت در اصطلاح روایات: دو نوع غیبت برای امام زمان(عج) قابل تصور است. امکان؛ در لغت بمعنی قادر گردانیدن بر کاری و در اصطلاح فلان چیز ممکن است، به این معنی که آن چیز ممتنع نمی باشد.ظهور بمعنی آشکار شدن است درمقابل غیب و پنهان بودن. روئت؛ دیدن با چشم و قلب است. مشاهده؛ همان معاینه و عیان شدن است چنانکه حضور و حاضر بودن از این لغت فهمیده می شود. منظور از بحث ملاقات با امام زمان(عج) آنچه محل بحث ما بوده ملاقات با بدن ظاهری در حال بیداری است که این بهترین دلیل براثبات وجود مبارک آن حضرت است. در فصل سوم به دلایل امکان ملاقات پرداخته شده است؛ دلیل عقلی یعنی اینکه عقل دیدن و مشاهده ی آن حضرت را ممکن می داند. دوم روایات که امکان ارتباط از نظر روایات وجود دارد و غیبت به معنای نفی ارتباط به صورت کلی نیست آنچه از مجموعه ی روایات به دست آمده این است که در زمان غیبت کبری نیز عده ای از خواص شیعه و یا حداقل به عنوان همراهان حضرت با او حشر و نشر داشتند. قوی ترین دلیل تحقق عینی وخارجی ملاقات و تشرفات است؛ زیرا بهترین دلیل برامکان یک چیز وقوع خارجی آن است